“Ik denk dat het hier op de zaak elke dag wel over politiek gaat.” De afgelopen raadsperiode was Jacobine van Dijk fractiemedewerker en commissielid in Hilversum. Nu staat ze op 3 op de CDA-kandidatenlijst en gaat ze voor een raadszetel. Ze combineert haar politieke werk met haar werkzaamheden als algemeen directeur van familiebedrijf Vandyck. “Ik ben van jongs af aan al zeer geïnteresseerd in politiek. Maar wij allemaal. Mijn vader is zeer geëngageerd en hij weet ongelooflijk veel, leest alleen al drie kranten per dag. De toestand van de wereld komt op de zaak dan ook vrij regelmatig ter sprake. Ook wel met klanten, of met leveranciers of met producenten gaat het hier regelmatig over nieuws en politiek.” 

Vanaf haar 18de is Jacobine van Dijk lid van het CDA. “Dat is en was gewoon een logische keuze. Mijn ouders waren allebei ARP-leden. De waarden die aan de partij ten grondslag liggen, onderschrijf ik helemaal.” Maar betrokken lid zijn is nog iets anders dan politiek actief worden. “Dat begon vier jaar geleden. Ik dacht: nu is het tijd om wat terug te geven aan de maatschappij.” Ze werd in die tijd benaderd door een aantal mensen van het CDA in Hilversum. Het was richting de gemeenteraadsverkiezingen. Jacobine: “Ik ben daar geboren en getogen dus ik ken al die mensen, van vroeger al. Toen dacht ik: weet je wat? Ik help wel een keertje met flyeren.” Vrij snel daarna bezocht ze een ledenbijeenkomst. “Toen hebben ze me eigenlijk vrij snel op nummer tien gezet op de lijst. Ik ervoer dat dit een club was met hele leuke mensen. Slim, jong en grappig genoeg ook allemaal met ongeveer dezelfde achtergrond. Zo is het gegaan. En ja, als je er eenmaal in zit, kom je er natuurlijk niet meer uit. Het is gewoon Hotel California: you can check out anytime you like, but you can never leave.”

Een gezonde verantwoordelijkheid

Familiebedrijf Vandyck is een gevestigd bed- en badmodemerk. “Wij zijn een familiebedrijf. Ik kom er steeds meer achter dat wij helemaal niet corporate zijn. Ik zit op een open kantoor. Wij hebben geen managementlagen. Dat is gewoon hoe wij leven. Dit is wie wij zijn. Ik heb geen functieomschrijving. Ik houd me zowel bezig met de marketing als met de communicatie als met product management en tientallen andere zaken die op een dag langskomen. Als ik ’s ochtends binnen kom lopen, heb ik geen idee hoe de dag gaat verlopen. Maar, het is natuurlijk ook weer niet zo dat wij een of andere amateuristische beweging zijn, anders zouden we niet al vanaf 1923 bestaan.”

Jacobines overgrootvader startte het bedrijf bijna een eeuw geleden. “Ik ben geboren in een familiebedrijf. Dus ik weet niet beter. Mijn moeder heeft er altijd gewerkt. Zij zorgt nu voor de kleinkinderen. Ik heb altijd samen met mijn zus gewerkt. Zij is vorig jaar overleden.” Haar zus was algemeen directeur. Logischerwijs en natuurlijkerwijs nam Jacobine haar taken na deze verdrietige periode over. “Langzaam drong het besef door dat het bedrijf nu op mijn schouders rust. Ik voel daar een gezonde verantwoordelijkheid bij. Gelukkig is mijn vader er. Hij is nog superactief, 76, maar elke dag als eerste aanwezig. Ik weet dat ik er niet alleen voor sta. Nee, we zijn met 35 à 40 mensen, van wie een aantal personen heel nauw betrokken is bij het managementteam.”

Wat maakt een familiebedrijf bijzonder?

Familiebedrijven zijn volgens Jacobine heel mooi opgebouwd en bijna altijd oerdegelijk. “Het zit in het DNA van familiebedrijven om zo veel mogelijk financieel solide te zijn. Geen rare hoge winstuitkeringen. Wij denken aan de lange termijn, want ik denk ook weer aan mijn kinderen. Tegelijkertijd hebben wij veel vrijheid. We hoeven aan niemand verantwoording af te leggen. Wij zien onze medewerkers ook als familie. Zo gaan we met elkaar om. Er is weinig verloop. Het zijn mensen voor het leven met hart voor de zaak. En nog een voordeel van die vrijheid is dat je je bijvoorbeeld kan inzetten voor de lokale politiek.” Het is een levensstijl, een familiebedrijf, vindt Jacobine. 

Waardengedreven

“Ik zie mezelf niet in de eerste plaats als ondernemer in de raad. Ik wil juist op veel sociale vlakken echt wel wat zeggen. In de eerste plaats wil ik iets voor Hilversum doen.” Jacobine wil bovenal politiek bedrijven vanuit de haar zo vertrouwde waarden. Stuk voor stuk matchen ze met de wijze waarop haar familiebedrijf werkt: omzien naar elkaar, je (maatschappelijke) verantwoordelijkheid nemen, oog hebben voor de generaties na ons. 

“Mijn oudoom, de broer van mijn opa, was een van de drijvende krachten achter de Armenraad in Hilversum. Die zette zich ervoor in dat minder bedeelden geholpen werden met concrete goederen. Geen uitkering, maar een inboedel. Hij was natuurlijk ondernemer en regelde het gewoon bij zijn mede-ondernemers.” Die sociale bewogenheid, gecombineerd met een can-do-mentaliteit, al zou haar oudoom er vermoedelijk een ander woord voor gebruikt hebben, wil ze als raadslid in de praktijk brengen. “Ik vind: als je de ruimte hebt en de tijd en je kunt het je veroorloven, dan is het goed om iets terug te doen voor de samenleving. Maar wel waardengedreven.” 

In de verkiezingsprogramma’s van de Hilversumse VVD en D66 komen de woorden eenzaamheid en vrijwilligerswerk niet voor. “Dan denk ik: kijk eens echt om je heen. Kijk waar veel mensen in de lagere en middenklasse behoefte aan hebben. Daar kan het CDA echt het verschil maken, door verbinding te leggen tussen die verschillende groepen in de maatschappij. Te veel mensen voelen zich outcast. Ja, daar kun je bijvoorbeeld iets aan doen door te zorgen dat er een hele mooie stimulans is om vrijwilligerswerk te gaan doen.”

Superboeiend

“Het is ongelooflijk wat je leert als je politiek actief bent. Je hebt je fractievergaderingen. Daar leer je al kennismaken met andere standpunten. Soms word ik ook echt terecht gecorrigeerd, dat mijn gedachtegang op een bepaald punt niet helemaal christendemocratisch is. En in de raadsvergaderingen leer je ook wel dat je bepaalde zaken toch handig moet spelen om het voor elkaar te krijgen. Als er één wereld is waar gelijk krijgen iets anders is dan gelijk hebben dan is het de politiek wel natuurlijk. Superboeiend!” 

Als ‘ondernemer in de politiek’ wordt ze heel makkelijk gekoppeld aan lokale economie. “Daar heb ik echt wel uitgesproken ideeën over, maar ik denk dat ik voornamelijk toch mijn persoonlijkheid meebreng. Die is gevormd door hoe ik hier werk. Inderdaad, ik ben gewend om zelf beslissingen te nemen, maar ik ben bijvoorbeeld ook gewend om dingen zo effectief mogelijk te doen met zo weinig mogelijk uitgaven. Prudent financieel beleid dus.” Lachend: “En ik heb een bloedhekel aan belasting betalen.” 

Laat een reactie achter